зе́рневы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
зе́рневы |
зе́рневая |
зе́рневае |
зе́рневыя |
| Р. |
зе́рневага |
зе́рневай
зе́рневае |
зе́рневага |
зе́рневых |
| Д. |
зе́рневаму |
зе́рневай |
зе́рневаму |
зе́рневым |
| В. |
зе́рневы (неадуш.)
зе́рневага (адуш.) |
зе́рневую |
зе́рневае |
зе́рневыя (неадуш.)
зе́рневых (адуш.) |
| Т. |
зе́рневым |
зе́рневай
зе́рневаю |
зе́рневым |
зе́рневымі |
| М. |
зе́рневым |
зе́рневай |
зе́рневым |
зе́рневых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зе́рневы, ‑ая, ‑ае і зернявы́, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да зерня (у 1 знач.). Зерневы фураж. // Звязаны з вырошчваннем зерня. Зерневая гаспадарка.
2. Які дае плады ў выглядзе зярнят. Зернявыя культуры. // у знач. наз. зе́рневыя, ‑ых. Злакавыя сельскагаспадарчыя культуры (жыта, пшаніца, авёс і пад.), зерне якіх выкарыстоўваецца як прадукт харчавання. Уборка зерневых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)