здубе́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. здубе́ю здубе́ем
2-я ас. здубе́еш здубе́еце
3-я ас. здубе́е здубе́юць
Прошлы час
м. здубе́ў здубе́лі
ж. здубе́ла
н. здубе́ла
Загадны лад
2-я ас. здубе́й здубе́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час здубе́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

здубе́ць сов., см. здубяне́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здубе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Тое, што і здубянець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

одубе́ть сов., прост. адубе́ць, здубе́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

задубене́ть, задубе́ть сов., прост.

1. задубе́ць;

2. (закоченеть) здубе́ць, адубе́ць, скарчане́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)