здо́бны, -ая, -ае.

Прыгатаваны на малацэ, масле, яйках і пад.

Здобная булка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

здо́бны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. здо́бны здо́бная здо́бнае здо́бныя
Р. здо́бнага здо́бнай
здо́бнае		 здо́бнага здо́бных
Д. здо́бнаму здо́бнай здо́бнаму здо́бным
В. здо́бны (неадуш.)
здо́бнага (адуш.)		 здо́бную здо́бнае здо́бныя (неадуш.)
здо́бных (адуш.)
Т. здо́бным здо́бнай
здо́бнаю		 здо́бным здо́бнымі
М. здо́бным здо́бнай здо́бным здо́бных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

здо́бны сдо́бный;

~ная бу́лка — сдо́бная бу́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здо́бны, ‑ая, ‑ае.

Прыгатаваны на малацэ, масле, яйцах і пад. (пра цеста і вырабы з яго). Здобная булка. □ У хаце было душна і прыемна пахла здобным цветам. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кулі́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Салодкі здобны пірог цыліндрычнай формы (па праваслаўнай традыцыі выпякаецца да Вялікадня).

|| прым. кулі́чны, -ая, -ае.

Кулічнае цеста.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кулі́ч, ‑а, м.

Салодкі здобны пірог цыліндрычнай формы (па праваслаўнаму звычаю выпякаўся на вялікдзень). Пячы кулічы.

[Ад грэч. kollikion — круглы хлеб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сдо́бный

1. здо́бны; см. сдо́ба​ 2;

2. перен. (пухлый, полный — о человеке), разг., шутл. пу́льхны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ *Прапека, пропэка ’здобны пірог’ (Сл. Брэс.). Зваротны дэрыват ад прапячы < пячы з узнаўленнем першаснага ‑к‑, гл. прапячы ’спячы’: свежага хлеба прапякла (ігн., Сл. ПЗБ); да семантыкі прэфікса параўн. праварыць ’зварыць’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ме́скі 1, ме́ські ’гарадскі’ (Бяльк.), ’местачковы’ (ТС). Ст.-рус. мѣский ’тс’, якое з мѣстский (XVI ст.). Да ме́ста 1 (гл.).

Ме́скі 2 ’здобны, пышны (аб пірагу)’ (Нар. Гом.). З польск. miejski ’гарадскі’ (якое са ст.-польск. mieśćki) у словазлучэнні chleb miejski ’хлеб з пшанічнай мукі, пытляванай не да канца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)