здага́двацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. здага́дваюся здага́дваемся
2-я ас. здага́дваешся здага́дваецеся
3-я ас. здага́дваецца здага́дваюцца
Прошлы час
м. здага́дваўся здага́дваліся
ж. здага́двалася
н. здага́двалася
Загадны лад
2-я ас. здага́двайся здага́двайцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час здага́дваючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

здага́двацца несов. дога́дываться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здага́двацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да здагадацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здагада́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

Зразумець, прыйсці да правільнай думкі.

|| незак. здага́двацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дага́двацца несов., см. здага́двацца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дога́дываться несов. дага́двацца, здага́двацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дапіра́ць

‘дадумвацца, здагадвацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дапіра́ю дапіра́ем
2-я ас. дапіра́еш дапіра́еце
3-я ас. дапіра́е дапіра́юць
Прошлы час
м. дапіра́ў дапіра́лі
ж. дапіра́ла
н. дапіра́ла
Загадны лад
2-я ас. дапіра́й дапіра́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дапіра́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нездага́длівы, ‑ая, ‑ае.

Няздольны хутка здагадвацца, прымаць правільнае рашэнне; някемлівы. — Дай ножык! — Навошта? — спытаў Юра. — Які ты нездагадлівы! — адказала маці, але сын ужо ўсё зразумеў. Гарбук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадчува́ць ’загадзя адчуваць’ (ТСБМ), продчува́цьздагадвацца’ (ТС). Да чуць. Сюды ж прадчуванне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адга́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Адказ на загадку; рашэнне, якое раскрывае якую‑н. тайну. Як сагрэўся [Ігнат], пачаў здагадвацца, куды яго вязуць, і спалохаўся нечаканай адгадкі. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)