здабы́так

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. здабы́так здабы́ткі
Р. здабы́тку здабы́ткаў
Д. здабы́тку здабы́ткам
В. здабы́так здабы́ткі
Т. здабы́ткам здабы́ткамі
М. здабы́тку здабы́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

здабы́так, -тку, мн. -ткі, -ткаў, м.

1. Маёмасць, уласнасць; тое, што непадзельна стала чыім-н. набыткам.

Сялянскія здабыткі.

Творчасць Янкі Купалы стала здабыткам сусветнай культуры.

2. Дасягненні ў развіцці чаго-н.

Мастацкія здабыткі.

3. Здабытая рэч, прадмет і пад.

Паляўнічы з.

4. Вынік множання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

здабы́так, -тку м.

1. иму́щество ср.;

2. перен. (то, что безраздельно принадлежит кому-л.) достоя́ние ср.;

зрабі́ць наву́ку ~ткам мас — сде́лать нау́ку достоя́нием масс;

3. (достижение) приобрете́ние ср., плод;

4. мат. произведе́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здабы́так, ‑тку, м.

1. Маёмасць, уласнасць. З агнём і дымам пусцілі партызаны панскія здабыткі. Лынькоў. // перан. Тое, што непадзельна стала чыім‑н. набыткам. Творчасць вялікага польскага паэта Адама Міцкевіча стала здабыткам сусветнай культуры. Лойка.

2. Дасягненні ў развіцці чаго‑н. З імем К. Крапівы звязан росквіт байкі ў нашай літаратуры, яе найбольшыя здабыткі ў гэтым жанры. Казека. Змітрок Бядуля ўзбагаціў беларускую літаратуру сапраўднымі мастацкім здабыткамі. Каваленка.

3. Здабытая рэч, прадмет і пад. Філасофскі настрой [дзеда Талаша] змяніўся практычнымі разважаннямі. І кабан і воўк — каштоўны здабытак. Колас.

4. Лік, атрыманы пасля множання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сумно́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

У матэматыцы: адзін з некалькіх множнікаў, якія ўваходзяць у адзін здабытак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сумно́жнік, ‑а, м.

У матэматыцы — адзін з некалькіх множнікаў, якія ўваходзяць у адзін здабытак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абла́да ’улада, здабытак’ (БРС, КТС, Сцяшк.) < аб‑ула‑да. Гл. улада.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сатво́рчасць, ‑і, ж.

Сумесная творчасць з кім‑н. у якой‑н. галіне. Садружнасць, сатворчасць дае плённы здабытак у любой галіне дзейнасці чалавека. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадаві́к, ‑а, м.

Той, хто дасягнуў найлепшых вынікаў у якой‑н. дзейнасці, паказвае ўзоры сацыялістычных адносін да працы. Перадавік вытворчасці. Перадавікі ў сацыялістычным спаборніцтве. □ Вопыт перадавікоў — здабытак агульны. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

квадра́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Роўнастаронні прамавугольнік, а таксама прадмет або ўчастак такой формы.

К. стала.

2. У матэматыцы: здабытак ад памнажэння якога-н. ліку на самога сябе.

Дзевяць — гэта к. трох.

3. У матэматыцы: паказальнік ступені, роўны двум.

Узвесці шэсць у к.

|| прым. квадра́тны, -ая, -ае.

К. двор.

К. корань.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)