згуртава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. згуртава́нне згуртава́нні
Р. згуртава́ння згуртава́нняў
Д. згуртава́нню згуртава́нням
В. згуртава́нне згуртава́нні
Т. згуртава́ннем згуртава́ннямі
М. згуртава́нні згуртава́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

згуртава́нне ср.

1. (действие) сплоче́ние;

2. (сообщество) объедине́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згуртава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. згуртаваць (у 2 знач.); дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. згуртавацца. Рыбакоў доўга расказваў пра марксізм, пра тое, як згуртоўваецца рабочы клас у Расіі і хто перашкаджае гэтаму згуртаванню. Асіпенка.

2. Злучэнне, аб’яднанне. Лясы жывілі і множылі партызанскія групы і цэлыя згуртаванні іх. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згуртава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак.

1. каго. Аб’яднаць, наблізіўшы аднаго да другога.

З. жывёлу.

2. перан., каго (што). Дабіўшыся адзінства, згуртаванасці, аб’яднаць.

З. брыгаду.

|| незак. згурто́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. згуртава́нне, -я, н. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

згуртава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ту́ецца; зак.

1. Сабрацца ў гурт.

Каля дрэва згуртавалася цэлая грамада людзей.

2. перан. Дасягнуць аднадушнасці ў поглядах, дзеяннях.

З. вакол думкі вучоных.

|| незак. згурто́ўвацца, -аецца; наз. згурто́ўванне, -я, н.

|| наз. згуртава́нне, -я, н. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

біягеацэно́з, ‑у, м.

Згуртаванне раслінных, жывёльных і мікраскапічных арганізмаў разам з участкам зямной паверхні, які яны займаюць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сплоче́ние згуртава́нне, -ння ср.; з’ядна́нне, -ння ср., аб’ядна́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арганізацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да арганізацыі (у 1 знач.). Арганізацыйны камітэт. Арганізацыйная работа. Арганізацыйны вопыт. Ідэйнае і арганізацыйнае згуртаванне партыі, Арганізацыйны канфлікт. Арганізацыйныя формы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

соо́бщество ср.

1. (объединение людей) згуртава́нне, -ння ср., супо́лка, -кі ж., тавары́ства, -ва ср.;

2. биол. згуртава́нне, -ння ср.;

◊

в соо́бществе ра́зам, суме́сна, у хаўру́се.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

объедине́ние в разн. знач. аб’ядна́нне, -ння ср.; (товарищество, организация — ещё) задзіно́чанне, -ння ср., згуртава́нне, -ння ср.;

объедине́ние сил аб’ядна́нне сіл;

литерату́рное объедине́ние літарату́рнае аб’ядна́нне;

объедине́ние белору́сских като́ликов аб’ядна́нне (задзіно́чанне, згуртава́нне) белару́скіх като́лікаў;

объедине́ние военнослу́жащих аб’ядна́нне (згуртава́нне) вайско́ўцаў;

нау́чно-произво́дственное объедине́ние навуко́ва-вытво́рчае аб’ядна́нне;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)