зго́рклы, -ая, -ае.

Які згорк, прагорклы.

З. тварог.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зго́рклы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зго́рклы зго́рклая зго́рклае зго́рклыя
Р. зго́рклага зго́рклай
зго́рклае		 зго́рклага зго́рклых
Д. зго́ркламу зго́рклай зго́ркламу зго́рклым
В. зго́рклы (неадуш.)
зго́рклага (адуш.)		 зго́рклую зго́рклае зго́рклыя (неадуш.)
зго́рклых (адуш.)
Т. зго́рклым зго́рклай
зго́рклаю		 зго́рклым зго́рклымі
М. зго́рклым зго́рклай зго́рклым зго́рклых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зго́рклы прого́рклый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зго́рклы, ‑ая, ‑ае.

Які згорк; прагорклы. Згорклы тварог.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аго́рклы

1. см. зго́рклы;

2. перен. опроти́вевший, надое́вший, опосты́левший

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ту́хлы, ‑ая, ‑ае.

Пратухлы, з непрыемным пахам гніення. Тухлыя яйкі. Тухлая рыба. □ — Твой сазан тухлы, — крыкнуў Вано. — Ты яго здохлага злавіў. Самуйлёнак. // Разм. Затхлы, нясвежы (пра ваду); згорклы (пра масла). Тухлае масла. □ Падшыванцы — свіныя пастухі, забыўшы пра сваіх свіней, пра ўсё на свеце, плёскаліся ў копані, у зацвілай раскай тухлай вадзе. Мележ. // Уласцівы гніючым прадуктам (пра пах). На Рыгора панясло смуродам тухлага паветра. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)