Verbum

паразуме́цца, -е́юся, -е́ешся, -е́ецца; зак.

Прыйсці да згоды, дамовіцца.

Ці не час нам п.

ківо́к, кіўка́, мн. кіўкі́, кіўко́ў, м.

Нахіл галавы ў знак прывітання, згоды і пад.

разбро́д, -у, М -дзе, м.

Разлад, рознагалоссе, адсутнасць згоды ў чым-н.

У калектыве поўны р.

Ідэйны р.

зго́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

1. Станоўчы адказ, дазвол на што-н.

Даць згоду на што-н. З чыёй-н. згоды.

Маўчанне — знак згоды (прыказка).

2. Аднадумнасць, агульнасць пунктаў гледжання.

Прыйсці да згоды.

3. Сяброўскія адносіны, аднадушнасць.

Жыць у згодзе.

4. безас., у знач. вык. Дамовіліся, пярэчанняў няма.

Ну, што, з.? Едзем разам?

◊

У згодзе з чым (кніжн.) — тое, што і ў адпаведнасці з чым-н.

Дзейнічаць у згодзе з прынятым рашэннем.

дамо́віцца, -мо́ўлюся, -мо́вішся, -мо́віцца; -мо́ўся; зак.

Прыйсці да згоды ў выніку перагавораў; дагаварыцца.

Дамовіліся з’ездзіць на паляванне.

|| незак. дамаўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

сепара́тны, -ая, -ае.

Асобны, адасоблены ад іншых.

С. дагавор.

С. мір (заключаны без ведама і згоды сваіх ваенных саюзнікаў).

|| наз. сепара́тнасць, -і, ж.

ла́дна, прысл.

1. Зграбна, прыгожа, спраўна.

Л. пашыты.

2. у знач. сцвярдж. часц. Ужыв. для выражэння згоды, пацвярджэння чаго-н., азначае: добра, хай сабе і так.

Л., прыйду!