зго́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
зго́дны |
зго́дная |
зго́днае |
зго́дныя |
| Р. |
зго́днага |
зго́днай
зго́днае |
зго́днага |
зго́дных |
| Д. |
зго́днаму |
зго́днай |
зго́днаму |
зго́дным |
| В. |
зго́дны (неадуш.)
зго́днага (адуш.) |
зго́дную |
зго́днае |
зго́дныя (неадуш.)
зго́дных (адуш.) |
| Т. |
зго́дным |
зго́днай
зго́днаю |
зго́дным |
зго́днымі |
| М. |
зго́дным |
зго́днай |
зго́дным |
зго́дных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
зго́дны, -ая, -ае; -дзен, -дна.
1. на што. Які выражае, дае згоду на што-н.
З. на ўсе ўмовы.
2. з кім-чым. Які прытрымліваецца з кім-н. адной думкі, адных поглядаў.
Я з ім не згодзен.
3. Які супадае з чым-н., падобны.
Сведкі далі згодныя паказанні.
4. Дружны, аднадушны.
Згоднае жыццё.
Жылі яны згодна (прысл.).
5. Стройны, гарманічны.
Згодныя спевы.
◊
Згодна з чым, прыназ. з Т — у адпаведнасці з чым-н.
Згодна з законам.
|| наз. зго́днасць, -і, ж. (да 4 і 5 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зго́дны
1. в разн. знач. согла́сный, согла́сен;
з. на ўсе ўмо́вы — согла́сен на все усло́вия;
~нае жыццё — согла́сная жизнь;
2. (соответствующий) сообра́зный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зго́дны, ‑ая, ‑ае; ‑дзён, ‑дна.
1. Які выражае, дае згоду (у 1 знач.) на што‑н. — А яны ўсе згодны? — перабіў Рыгора Мілоўскі. — Вядома, што згодны, а то чаго б яны пайшлі сюды? Галавач.
2. з кім-чым. Які прытрымліваецца з кім‑н. адной думкі, адных поглядаў; салідарны з кім‑, чым‑н. Праўда, з дзеверам дружаць — У іх доля адна, Згодзен ён быць за мужа. Ды не згодна яна. Непачаловіч. І хоць абодва хлапчукі былі ў душы згодны з Зінай, але ім не хацелася, каб гэтае дзеўчанё думала, што яны слухаюцца яе. Скрыпка.
3. Які супадае з чым‑н.; падобны, аднолькавы. Сведкі далі згодныя паказанні.
4. Дружны; аднадушны. Так абое яны [Іван і Джулія], зноў згодныя і прыхільныя, памалу пайшлі краем лугу. Быкаў. Не выстаяць бомбе ў змаганні з сям’ёю братэрскай, згоднай. Куляшоў.
5. Узгоднены, зладжаны. Патрэбна згодная, па выпрацаванаму плану, работа тысяч людзей, якая біла б у адзін пункт, а для гэтага трэба арганізацыя, у дадзеным выпадку настаўніцкая арганізацыя. Колас.
6. Стройны, гарманічны (пра музыку, спевы). — І крыжы на дол прыпалі І схінуўся верх лясоў І граць дзеду памагалі Хорам згодных галасоў. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
памы́сны, -ая, -ае (разм.).
1. Жаданы, згодны з думкамі.
Памысная будучыня.
2. Удалы, шчаслівы.
П. паход.
|| наз. памы́снасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
цвя́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Разм. Тое, што і чвякаць (у 2 знач.). Памякчэла надвор’е, растаў снег, цвякала гразь. Гурскі.
2. Ляскаць жалезным прадметам. Цвякаць замком партфеля. □ А дзяўчына.., што была партнёршай у Ралана, цвякаючы канькамі па падлозе, затанцавала: — Згодны, згодны, згодны!.. Грамовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сула́дны, -ая, -ае.
1. з чым, чаму. Адпаведны чаму-н., згодны з кім-н.
Быць суладным з законам.
Суладныя рашэнні камісіі.
2. Зладжаны, гарманічны, дружны.
На вечарыне гучалі суладныя песні.
|| наз. сула́днасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
памы́сны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Жаданы, згодны з думкамі; удалы, шчаслівы. [Стахура:] — Ну, вып’ем за памыснае заўтра... Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дысідэ́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.
1. Той, хто адступае ад пануючага ў краіне веравызнання; вераадступнік.
2. Чалавек, які не згодны з пануючай ідэалогіяй, які інакш мысліць.
|| ж. дысідэ́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. дысідэ́нцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Памы́сны ’жаданы, згодны з думкамі, удалы, шчаслівы’ (ТСБМ), памы́сна ’добра, шчасліва’ (Сцяшк. Сл.), ’з намерам’ (Сл. ПЗБ). З польск. pomyślny ’удачны, шчаслівы, паспяховы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)