згва́лціць гл. гвалціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

згва́лціць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. згва́лчу згва́лцім
2-я ас. згва́лціш згва́лціце
3-я ас. згва́лціць згва́лцяць
Прошлы час
м. згва́лціў згва́лцілі
ж. згва́лціла
н. згва́лціла
Загадны лад
2-я ас. згва́лці згва́лціце
Дзеепрыслоўе
прош. час згва́лціўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

згва́лціць сов. изнаси́ловать; растли́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згва́лціць, ‑лчу, ‑лціш, ‑лціць; зак., каго.

1. Сілаю прымусіць жанчыну да палавога акта. — Я на вас падам у суд, — спакойна адказаў стараста: — Бо вы ганяліся за маёю дачкою, хацелі яе згвалціць. Колас.

2. Разм. Прымусіць каго‑н. зрабіць што‑н. супраць яго волі, жадання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гва́лціць, -лчу, -лціш, -лціць; незак., каго-што.

Тое, што і гвалтаваць.

|| зак. згва́лціць, -лчу, -лціш, -лціць; -лчаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

згвалтава́ць сов., см. згва́лціць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згвалтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., каго.

Тое, што і згвалціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэфларава́ць

‘пазбавіць (пазбаўляць) цнатлівасці, згвалціць (гвалціць), разбэсціць (разбэшчваць) каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дэфлару́ю дэфлару́ем
2-я ас. дэфлару́еш дэфлару́еце
3-я ас. дэфлару́е дэфлару́юць
Прошлы час
м. дэфларава́ў дэфларава́лі
ж. дэфларава́ла
н. дэфларава́ла
Загадны лад
2-я ас. дэфлару́й дэфлару́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дэфлару́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэфларава́ць

‘пазбавіць (пазбаўляць) цнатлівасці, згвалціць (гвалціць), разбэсціць (разбэшчваць) каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дэфлару́ю дэфлару́ем
2-я ас. дэфлару́еш дэфлару́еце
3-я ас. дэфлару́е дэфлару́юць
Прошлы час
м. дэфларава́ў дэфларава́лі
ж. дэфларава́ла
н. дэфларава́ла
Загадны лад
2-я ас. дэфлару́й дэфлару́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час дэфларава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

изнаси́ловать сов.

1. згва́лціць, згвалтава́ць;

2. (принудить) прыму́сіць, заста́віць сі́лай.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)