зга́дзіцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зга́джуся зга́дзімся
2-я ас. зга́дзішся зга́дзіцеся
3-я ас. зга́дзіцца зга́дзяцца
Прошлы час
м. зга́дзіўся зга́дзіліся
ж. зга́дзілася
н. зга́дзілася
Дзеепрыслоўе
прош. час зга́дзіўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

згадзі́цца², 1 і 2 ас. не ўжыв., зго́дзіцца; зак.

Аказацца прыгодным, спатрэбіцца.

Што ў лесе родзіцца, тое ў хаце згодзіцца (з нар.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

згадзі́цца¹, згаджу́ся, зго́дзішся, зго́дзіцца; зак.

1. на што і з інф. Даць згоду (у 1 знач.) на што-н.

З. ехаць у камандзіроўку.

2. з кім-чым. Выказаць, пацвердзіць сваю згоду (у 2 знач.) з кім-, чым-н.

З. з думкай таварыша.

|| незак. згаджа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

згадзі́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. згаджу́ся зго́дзімся
2-я ас. зго́дзішся зго́дзіцеся
3-я ас. зго́дзіцца зго́дзяцца
Прошлы час
м. згадзі́ўся згадзі́ліся
ж. згадзі́лася
н. згадзі́лася
Загадны лад
2-я ас. згадзі́ся згадзі́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час згадзі́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

згадзі́цца сов.

1. (дать согласие) согласи́ться;

2. наня́ться, подряди́ться; договори́ться (об оплате);

з. за вартаўніка́ — наня́ться сто́рожем;

з. за сто ты́сяч рублёў адрамантава́ць плот — договори́ться за сто ты́сяч рубле́й отремонти́ровать забо́р;

3. пригоди́ться;

у гаспада́рцы і вяро́вачка зго́дзіцца — в хозя́йстве и верёвочка пригоди́тся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зга́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца.

Зак. да га́дзіцца.

згадзі́цца ​1, згаджу́ся, зго́дзішся, зго́дзіцца; зак.

1. Даць згоду на што‑н. — Такога мужа за тры грошы можна купіць. Мусібыць на свеце адна пані Даміцэля і згадзілася пайсці за яго замуж. Колас.

2. Прыйсці да згоды (у 2 знач.); пагадзіцца з чым‑н. — Відаць, з Мацеем нешта здарылася, — згадзіліся ўсе на адным меркаванні. Шамякін.

3. Выказаць згоду з кім‑, чым‑н., прызнаць правільным, пацвердзіць што‑н. — Патрабаваць трэба падвышэння, — абазваўся той. — Праўду кажаш, — згадзіўся Пніцкі. Чорны. Думка была слушная, і Віктар павінен быў з ёю згадзіцца. Маўр.

згадзі́цца ​2, ‑дзі́цца; зак.

Аказацца карысным, прыгодным для чаго‑н.; спатрэбіцца. Дрэва патачыў чарвяк, на хаты яно лонаўцам не згадзілася. Пташнікаў. За горадам, у баку ад княжага замка, ужо з самага набліжэння фронту не працавала панская пільня. Цяпер яна згадзілася на выраб лесу на патрэбы войска. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

изга́диться зга́дзіцца, спаску́дзіцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паняво́лі, прысл.

Насуперак жаданню, незалежна ад яго.

Згадзіцца п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́ляй-няво́ляй, прысл.

Незалежна ад жадання, паняволі.

В.-н. прыходзіцца згадзіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обезобра́зиться абязве́чыцца, зняве́чыцца; сапсава́цца, збры́дзіцца, зга́дзіцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)