звярзці́ гл. вярзці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звярзці́

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. звярзу́ звярзё́м
2-я ас. звярзе́ш зверзяце́
3-я ас. звярзе́ звярзу́ць
Прошлы час
м. звё́рз звярзлі́
ж. звярзла́
н. звярзло́
Загадны лад
2-я ас. звярзі́ звярзі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час звё́рзшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

звярзці́ сов., разг. сказа́ть чушь (вздор); сморо́зить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звярзці́ і зве́рзці, звярзу, звярзеш, звярзе; звярзём, зверзяце; пр. звёрз, звярзла і зверзла, звярзло і зверзла.

Зак. да вярзці, верзці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вярзці́, -зу́, -зе́ш, -зе́; -зём, верзяце́, -зу́ць; вёрз, вярзла́; вярзі́; незак., што (разм.).

Гаварыць недарэчнасці, бязглуздзіцу.

В. лухту.

|| зак. звярзці́, -зу́, -зе́ш, -зе́; -зём, зверзяце́; -зу́ць; звярзла́, -ло́; -зі.

|| наз. вярзе́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зве́рзці,

гл. звярзці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)