зву́жаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зву́жаны зву́жаная зву́жанае зву́жаныя
Р. зву́жанага зву́жанай
зву́жанае		 зву́жанага зву́жаных
Д. зву́жанаму зву́жанай зву́жанаму зву́жаным
В. зву́жаны (неадуш.)
зву́жанага (адуш.)		 зву́жаную зву́жанае зву́жаныя (неадуш.)
зву́жаных (адуш.)
Т. зву́жаным зву́жанай
зву́жанаю		 зву́жаным зву́жанымі
М. зву́жаным зву́жанай зву́жаным зву́жаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зву́жаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зву́жаны зву́жаная зву́жанае зву́жаныя
Р. зву́жанага зву́жанай
зву́жанае		 зву́жанага зву́жаных
Д. зву́жанаму зву́жанай зву́жанаму зву́жаным
В. зву́жаны (неадуш.)
зву́жанага (адуш.)		 зву́жаную зву́жанае зву́жаныя (неадуш.)
зву́жаных (адуш.)
Т. зву́жаным зву́жанай
зву́жанаю		 зву́жаным зву́жанымі
М. зву́жаным зву́жанай зву́жаным зву́жаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зву́жаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зву́жаны зву́жаная зву́жанае зву́жаныя
Р. зву́жанага зву́жанай
зву́жанае		 зву́жанага зву́жаных
Д. зву́жанаму зву́жанай зву́жанаму зву́жаным
В. зву́жаны (неадуш.)
зву́жанага (адуш.)		 зву́жаную зву́жанае зву́жаныя (неадуш.)
зву́жаных (адуш.)
Т. зву́жаным зву́жанай
зву́жанаю		 зву́жаным зву́жанымі
М. зву́жаным зву́жанай зву́жаным зву́жаных

Кароткая форма: зву́жана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зву́жаны су́женный; спу́щенный; см. зву́зіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зву́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад звузіць.

2. у знач. прым. Зменшаны, вузкі. Часам нешта атрымлівалася і няблага, і Крэйдзік нават ухвальна ківаў галавою, але ў звужаных вачах і строга падціснутых вуснах майстра таілася незадаволенасць. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́женный зву́жаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́нчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. гл. канец.

2. Пра востры ці звужаны канец чаго-н.

К. іголкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́лія, -і, мн. -і, -лій, ж.

Найбольш вузкая частка тулава паміж грудзьмі і клубамі, а таксама частка адзення, якая аблягае гэта месца.

Пінжак, звужаны ў таліі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зву́зіць, зву́жу, зву́зіш, зву́зіць; зву́жаны; зак., што.

Зрабіць вузкім (у 1—3 знач.), вузейшым.

|| незак. звужа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і зву́жваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. звужэ́нне, -я, н. і зву́жванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́нчык, ‑а, м.

Памянш. да канец (у 1, 5 знач.). // Пра востры ці звужаны канец чаго‑н. Кончык іголкі. Кончык носа. □ Некалькі год назад раней звычайнага — у ліпень — пажоўк кончык вяршаліны [таполі]. Аляхновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)