зверабо́й¹, -я, мн. -і, -яў, м.

Паляўнічы на звера.

|| прым. зверабо́йны, -ая, -ае.

З. промысел.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зверабо́й², -ю, м.

Травяністая лекавая расліна, звычайна з жоўтымі кветкамі.

Настойка зверабою.

|| прым. зверабо́йны, -ая, -ае.

Сямейства зверабойных (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зверабо́й

‘расліна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. зверабо́й
Р. зверабо́ю
Д. зверабо́ю
В. зверабо́й
Т. зверабо́ем
М. зверабо́і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зверабо́й

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зверабо́й зверабо́і
Р. зверабо́я зверабо́яў
Д. зверабо́ю зверабо́ям
В. зверабо́я зверабо́яў
Т. зверабо́ем зверабо́ямі
М. зверабо́ю зверабо́ях

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зверабо́й

‘паляўнічы’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зверабо́й зверабо́і
Р. зверабо́я зверабо́яў
Д. зверабо́ю зверабо́ям
В. зверабо́я зверабо́яў
Т. зверабо́ем зверабо́ямі
М. зверабо́ю зверабо́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зверабо́й I, -бо́я м. (охотник) зверобо́й

зверабо́й II, -бо́ю м., бот. зверобо́й;

нарва́ць ~бо́ю — нарва́ть зверобо́я;

насто́йка ~бо́ю — насто́йка зверобо́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зверабо́й ​1, ‑я, м.

Паляўнічы на марскога звера (маржа, цюленя і пад.). Не паспеў Рынтын дагаварыць, як адзін са зверабояў спрытна кінуў у шырачэзную цёмную спіну маржа гарпун. Бяганская.

зверабо́й ​2, ‑ю, м.

1. Травяністая лекавая расліна; святаяннік. Кволы ветрык даносіў з расяністага лугу водар валяр’яны, перамешаны з гаркавасцю лазы і зверабою. Кандрусевіч.

2. Гарэлка, настоеная на гэтай расліне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святая́ннік, -у, м.

Травяністая расліна сямейства святаяннікавых з жоўтымі кветкамі; зверабой².

|| прым. святая́ннікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зверобо́й​I (охотник) зверабо́й, -бо́я м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

святая́нскі, ‑ая, ‑ае.

У выразе: святаянскае зелле — тое, што і святаяннік, зверабой ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)