зва́ны, -ая, -ае.

1. Які атрымаў запрашэнне.

З. госць.

2. З запрошанымі гасцямі.

З. абед.

◊

Так званы — ужыв. для выражэння ўмоўнага значэння, іранічных або адмоўных адносін да каго-, чаго-н.

Вунь яны, вашы так званыя спецыялісты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зва́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зва́ны зва́ная зва́нае зва́ныя
Р. зва́нага зва́най
зва́нае		 зва́нага зва́ных
Д. зва́наму зва́най зва́наму зва́ным
В. зва́ны (неадуш.)
зва́нага (адуш.)		 зва́ную зва́нае зва́ныя (неадуш.)
зва́ных (адуш.)
Т. зва́ным зва́най
зва́наю		 зва́ным зва́нымі
М. зва́ным зва́най зва́ным зва́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зва́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зва́ны зва́ная зва́нае зва́ныя
Р. зва́нага зва́най
зва́нае		 зва́нага зва́ных
Д. зва́наму зва́най зва́наму зва́ным
В. зва́ны (неадуш.)
зва́нага (адуш.)		 зва́ную зва́нае зва́ныя (неадуш.)
зва́ных (адуш.)
Т. зва́ным зва́най
зва́наю		 зва́ным зва́нымі
М. зва́ным зва́най зва́ным зва́ных

Кароткая форма: зва́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зва́ны зва́ный;

з. ве́чар — зва́ный ве́чер;

з. абе́д — зва́ный обе́д;

◊ так з. — так называ́емый;

не з., не сла́ны — непро́шенный; нежда́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зва́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад зваць.

2. у знач. прым. Які атрымаў запрашэнне; запрошаны. Званы госць. □ Прыйшоў не званы, ідзі не сланы. Прыказка.

3. у знач. прым. З запрошанымі гасцямі (пра вечар, абед і пад.). Званы абед.

•••

Так званы — а) як звычайна называюць. Злева ад нас праходзіў так званы гасцінец, абсаджаны стогадовымі бярозамі. Рунец; б) ужываецца для вырашэння іранічным або адмоўных адносін да каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зво́н

‘ударны сігнальны інструмент’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зво́н званы́
Р. зво́на звано́ў
Д. зво́ну звана́м
В. зво́н званы́
Т. зво́нам звана́мі
М. зво́не звана́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зазвані́ць, -ваню́, -во́ніш, -во́ніць; зак.

Пачаць званіць.

Зазванілі званы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

называ́емый

1. прич. называ́ны;

2. прил. зва́ны; назва́ны;

◊

так называ́емый так зва́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

касцёл, -а, мн. -ы, -аў, м.

Назва каталіцкага храма.

|| прым. касцёльны, -ая, -ае.

Касцельныя званы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звана́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Той, хто звоніць у царкоўныя званы.

|| прым. звана́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)