збіра́льны, -ая, -ае (кніжн.).

Абагульнены, які адносіцца да многіх.

З. вобраз.

|| наз. збіра́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збіра́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. збіра́льны збіра́льная збіра́льнае збіра́льныя
Р. збіра́льнага збіра́льнай
збіра́льнае		 збіра́льнага збіра́льных
Д. збіра́льнаму збіра́льнай збіра́льнаму збіра́льным
В. збіра́льны (неадуш.)
збіра́льнага (адуш.)		 збіра́льную збіра́льнае збіра́льныя (неадуш.)
збіра́льных (адуш.)
Т. збіра́льным збіра́льнай
збіра́льнаю		 збіра́льным збіра́льнымі
М. збіра́льным збіра́льнай збіра́льным збіра́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

збіра́льны в разн. знач. собира́тельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збіра́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Спец. Які служыць для збірання чаго‑н. Збіральнае шкло. Збіральныя валаскі насякомых.

2. Які аб’ядноўвае ў сабе характэрныя прыметы некалькіх аднародных з’яў, прадметаў, асоб і пад.; абагульнены. Збіральны мастацкі вобраз. Збіральная назва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)