збы́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
збы́тны |
збы́тная |
збы́тнае |
збы́тныя |
| Р. |
збы́тнага |
збы́тнай
збы́тнае |
збы́тнага |
збы́тных |
| Д. |
збы́тнаму |
збы́тнай |
збы́тнаму |
збы́тным |
| В. |
збы́тны (неадуш.)
збы́тнага (адуш.) |
збы́тную |
збы́тнае |
збы́тныя (неадуш.)
збы́тных (адуш.) |
| Т. |
збы́тным |
збы́тнай
збы́тнаю |
збы́тным |
збы́тнымі |
| М. |
збы́тным |
збы́тнай |
збы́тным |
збы́тных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сбы́точный уст. які́ (што) мо́жа збы́цца, які́ (што) мо́жа здзе́йсніцца; збы́тны; (возможный) магчы́мы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ста́тны ‘прапарцыянальна складзены’ (ТСБМ), ‘высокі; збытны’ (Нас.), ‘добры’ (Жд. 3, Гіл.), ‘высокі, стройны, удалы, добры’: статный будзя етый лён (Бяльк.). Укр. дыял. ста́тний ‘стройны; багаты, заможны’, рус. ста́тный ‘стройны, пастаўны’. Да стаць 2 (гл.); да семантыкі параўн. спра́ўны ‘удалы, прыгожы’ (ТСБМ), прысто́йны ‘добры, падыходзячы’ (там жа), прычы́нно ‘зручна’ (ТС) і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)