збуя́лы, -ая, -ае.

Які збуяў, пышна разросся (пра расліны).

Збуялае каліўе бульбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збуя́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. збуя́лы збуя́лая збуя́лае збуя́лыя
Р. збуя́лага збуя́лай
збуя́лае		 збуя́лага збуя́лых
Д. збуя́ламу збуя́лай збуя́ламу збуя́лым
В. збуя́лы (неадуш.)
збуя́лага (адуш.)		 збуя́лую збуя́лае збуя́лыя (неадуш.)
збуя́лых (адуш.)
Т. збуя́лым збуя́лай
збуя́лаю		 збуя́лым збуя́лымі
М. збуя́лым збуя́лай збуя́лым збуя́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

збуя́лы

1. бу́йно разро́сшийся;

2. вы́росший в ботву́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збуя́лы, ‑ая, ‑ае.

Які збуяў, пышна разросся (пра расліны). За высокім, месцамі, пэўна, збуялым каліўем бульбы з вуліцы амаль не відна тая лазенька, у якой перажыў акупацыю стары Банэдык. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)