збуя́лы, -ая, -ае.

Які збуяў, пышна разросся (пра расліны).

Збуялае каліўе бульбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збуя́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. збуя́лы збуя́лая збуя́лае збуя́лыя
Р. збуя́лага збуя́лай
збуя́лае		 збуя́лага збуя́лых
Д. збуя́ламу збуя́лай збуя́ламу збуя́лым
В. збуя́лы (неадуш.)
збуя́лага (адуш.)		 збуя́лую збуя́лае збуя́лыя (неадуш.)
збуя́лых (адуш.)
Т. збуя́лым збуя́лай
збуя́лаю		 збуя́лым збуя́лымі
М. збуя́лым збуя́лай збуя́лым збуя́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

збуя́лы

1. бу́йно разро́сшийся;

2. вы́росший в ботву́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збуя́лы, ‑ая, ‑ае.

Які збуяў, пышна разросся (пра расліны). За высокім, месцамі, пэўна, збуялым каліўем бульбы з вуліцы амаль не відна тая лазенька, у якой перажыў акупацыю стары Банэдык. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wanton [ˈwɒntən] adj. fml

1. адво́льны; беспадста́ўны; бессэнсо́ўны; беспрычы́нны;

a wanton insult незаслу́жаная абра́за

2. буйны́, празме́рны; збуя́лы;

wanton growth буйны́ рост;

a wanton speech мудраге́лістая прамо́ва

3. непастая́нны; гарэ́злівы;

a wanton bre e ze зме́нлівы ве́трык

4. dated распу́сны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wybujały

wybujał|y

1. збуялы; пышны;

~a roślinność — пышная расліннасць;

2. перан. празмерны; вялікі; пышны;

~a fantazja — багатая фантазія

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wanton

[ˈwɑ:ntən]

1.

adj.

1) неразва́жлівы, легкаду́мны

2) беспадста́ўны; без прычы́ны

a wanton attack — беспадста́ўныя напа́дкі, напа́дкі бяз дай прычы́ны

3) распу́сны

4) гульлі́вы; вясёлы; дурасьлі́вы

a wanton breeze — гульлі́вы ве́трык

a wanton child — дурасьлі́вае дзіця́

5) збуя́лы (пра расьлі́ны); раско́шны

2.

n.

распу́сьнік -а m., распу́сьніца f.

3.

v.i.

1) гуля́ць, дурэ́ць, распу́сьнічаць

The wind wantoned with the leaves — Ве́цер гуля́ў зь лі́сьцем

2) бу́йна разраста́цца; буя́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)