зблы́таны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зблы́таны зблы́таная зблы́танае зблы́таныя
Р. зблы́танага зблы́танай
зблы́танае		 зблы́танага зблы́таных
Д. зблы́танаму зблы́танай зблы́танаму зблы́таным
В. зблы́таны (неадуш.)
зблы́танага (адуш.)		 зблы́таную зблы́танае зблы́таныя (неадуш.)
зблы́таных (адуш.)
Т. зблы́таным зблы́танай
зблы́танаю		 зблы́таным зблы́танымі
М. зблы́таным зблы́танай зблы́таным зблы́таных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зблы́таны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зблы́таны зблы́таная зблы́танае зблы́таныя
Р. зблы́танага зблы́танай
зблы́танае		 зблы́танага зблы́таных
Д. зблы́танаму зблы́танай зблы́танаму зблы́таным
В. зблы́таны (неадуш.)
зблы́танага (адуш.)		 зблы́таную зблы́танае зблы́таныя (неадуш.)
зблы́таных (адуш.)
Т. зблы́таным зблы́танай
зблы́танаю		 зблы́таным зблы́танымі
М. зблы́таным зблы́танай зблы́таным зблы́таных

Кароткая форма: зблы́тана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зблы́таны в разн. знач. спу́танный; перепу́танный, сме́шанный; см. зблы́таць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зблы́таны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад зблытаць.

2. у знач. прым. Перавіты, пераплецены, перамешаны ў беспарадку. Лявон ішоў па садзе — ад дрэўца да дрэўца, кратаў іх рукамі, дзе зрываў леташні ліст, дзе зблытаную павуціну... Кудравец. Рыжык хітра ўсміхнуўся, страсянуў мокрай, зблытанай чупрынай. Кухараў.

3. у знач. прым. Няясны, бязладны, блытаны. Ад мноства зблытаных думак, здавалася, разваліцца галава... Ваданосаў. Тое, што было далей, Тураўцу помніцца нязвязанымі, зблытанымі ўрыўкамі. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спу́танный

1. зблы́таны;

2. (о лошади) спу́таны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зало́м¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Заломленае месца на чым-н. або круты выгіб, паварот чаго-н.

З. на суку.

З. акопа.

2. Зблытаны і заламаны чараўніком пук жытніх сцёблаў, які, па ўяўленні забабонных людзей, мог наклікаць бяду на гаспадара нівы.

Заламаць з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скалду́нены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. да скалдуніць.

2. у знач. прым. Зблытаны, скудлачаны. Рудая скалдуненая грыва махалася ў такт.. кроку [каня]. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ По́валач ’нацяганы, зблытаны лён ці інш.’ (Нар. сл.). Ад павалачы ’пацягнуць’ (Касп.) < бачачы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сця́гаўя, сця́жкі ’кудзеля з ільну, што быў зблытаны’ (Варл.). Ад сцяга́ць ’сцягваць’, гл. цягаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скудла́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад скудлаціць.

2. у знач. прым. Разм. Зблытаны, растрапаны, непрычасаны (пра валасы, лён і пад.). Атаман падышоў і стаў .. [Гэльку] гладзіць па скудлачаных валасах. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)