збалбатну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак., што (разм.).

Сказаць тое, чаго не варта было гаварыць; прагаварыцца ў гутарцы.

З. глупства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збалбатну́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. збалбатну́ збалбатнё́м
2-я ас. збалбатне́ш збалбатняце́
3-я ас. збалбатне́ збалбатну́ць
Прошлы час
м. збалбатну́ў збалбатну́лі
ж. збалбатну́ла
н. збалбатну́ла
Загадны лад
2-я ас. збалбатні́ збалбатні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час збалбатну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

збалбатну́ць сов., однокр., разг. сболтну́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збалбатну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што і без дап.

Разм. Сказаць тое, чаго не варта было казаць; прагаварыцца ў гутарцы, размове.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сболтну́ть сов., однокр., разг. збалбатну́ць; прагавары́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)