заіржаве́ць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. заіржаве́е заіржаве́юць
Прошлы час
м. заіржаве́ў заіржаве́лі
ж. заіржаве́ла
н. заіржаве́ла

Крыніцы: sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заіржаве́ць,

гл. заржавець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заржаве́ць і заіржаве́ць, ‑ее; зак.

Пакрыцца ржою, стаць іржавым. Трубы заржавелі. □ Цяпер машына стаяла ў свірне, у сухім месцы, каб нічога ў ёй не заржавела. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заржа́веть сов. заржаве́ць и заіржаве́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)