Зашчы́та

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Зашчы́та
Р. Зашчы́ты
Д. Зашчы́це
В. Зашчы́ту
Т. Зашчы́тай
Зашчы́таю
М. Зашчы́це

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Зашчы́та ’абарона; абаронца’ (Сл. паўн.-зах.). З рус. защи‑та ’абарона’ (за + щит‑и‑ти, адкуль бязафіксным шляхам за + щит + а). Гл. шчыт.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)