заці́рка, -і, ДМ -рцы, ж.

Рэдкая страва з дробных мучных камячкоў згатаваных на вадзе ці малацэ.

Забяліць зацірку.

|| прым. заці́рачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заці́рка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. заці́рка
Р. заці́ркі
Д. заці́рцы
В. заці́рку
Т. заці́ркай
заці́ркаю
М. заці́рцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заці́рка ж.

1. зати́рка; см. заціра́ць;

2. кул. (мучная) похлёбка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заці́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. заціраць — зацерці (у 1 знач.).

2. Рэдкая страва з дробных мучных камячкоў, згатаваных на вадзе або малацэ. Зварыць зацірку. Забяліць зацірку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зати́рка ж. заці́рка, -кі ж., заціра́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

похлёбка (суп) по́ліўка, -кі ж.; (мучная) заці́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забе́лка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. забельваць — забяліць (у 1 знач.).

2. Разм. Смятана, малако для прыправы. Зацірка з забелкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бацёха ’зацірка’ (Жд.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

суп м. суп, род. су́пу м.; (с крупой — ещё) кру́пнік, -ку м.; (мучной) заці́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыці́рка ’зацірка’ (краснап., ЛА, 4), ’прыбаўка ў страву мукі’ (Нас.), пры́терка ’прыправа, затаўка’, прыте́рть ’прыправіць, заправіць (страву)’ (Растарг.). Ад прыціра́ць ’пераціраць пальцамі’; гл. це́рці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)