зацкава́ць гл. цкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зацкава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зацкую́ зацкуё́м
2-я ас. зацкуе́ш зацкуяце́
3-я ас. зацкуе́ зацкую́ць
Прошлы час
м. зацкава́ў зацкава́лі
ж. зацкава́ла
н. зацкава́ла
Загадны лад
2-я ас. зацку́й зацку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час зацкава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зацкава́ць (кім каго) сов., охот., перен. затрави́ть;

з. ваўка́ — затрави́ть во́лка;

з. сумле́ннага чалаве́ка — затрави́ть че́стного челове́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зацкава́ць, ‑цкую, ‑цкуеш, ‑цкуе; ‑цкуём, ‑цкуяце; зак., каго.

1. кім. Напусціць нацкаваных сабак на каго‑н.

2. Злавіць або забіць звера пры дапамозе сабак. Зацкаваць зайца. □ Аднойчы паніч зацкаваў сабакамі апошнюю авечку майго прадзеда Пархвена Доўбні. Жычка.

3. перан. Разм. Замучыць праследаваннямі, нападкамі, паклёпамі і пад. Зацкаваць сумленнага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цкава́ць, цкую́, цкуе́ш, цкуе́; цкуём, цкуяце́, цкую́ць; цкуй; цкава́ны; незак., каго-што і без дап.

1. кім. Напускаць сабак на каго-н.; нацкоўваць.

Ц. сабакамі.

2. перан. Мучыць нападкамі, праследаваць.

|| зак. зацкава́ць, -кую́, -куе́ш, -куе́; -куём, -куяце́, -кую́ць; -ку́й; -кава́ны.

|| наз. цкава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зацко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зацкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зацкава́ны охот., перен. затра́вленный; см. зацкава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зацко́ўваць (кім каго) несов., охот., перен. затра́вливать; см. зацкава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

затрави́ть сов.

1. охот. упалява́ць; (науськать собак) зацкава́ць;

2. перен. (извести преследованиями) заму́чыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зацкава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад зацкаваць.

2. у знач. прым. Злоўлены; заганяны на паляванні сабакамі (пра звера).

3. перан.; у знач. прым. Змучаны праследаваннямі, нападкамі, паклёпамі і пад. Зацкаваны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)