захо́дніцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. захо́дніцтва
Р. захо́дніцтва
Д. захо́дніцтву
В. захо́дніцтва
Т. захо́дніцтвам
М. захо́дніцтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

захо́дніцтва ср., ист. за́падничество

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

захо́дніцтва, ‑а, н.

Грамадская плынь у Расіі ў 30–50‑я гады 19 ст., прадстаўнік якой, у адрозненне ад славянафілаў, адстойвалі для Расіі заходнееўрапейскі, капіталістычны шлях развіцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́падничество ист. захо́дніцтва, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

захо́днік, ‑а, м.

Прыхільнік заходніцтва. Гурток заходнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захо́дніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да заходніцтва, да заходніка. Заходніцкія ідэі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)