захо́дні
прыметнік, адносны
	
		
			|  | адз. | мн. | 
		
			| м. | ж. | н. | - | 
	
	
		
			| Н. | захо́дні | захо́дняя | захо́дняе | захо́днія | 
		
			| Р. | захо́дняга | захо́дняй захо́дняе
 | захо́дняга | захо́дніх | 
		
			| Д. | захо́дняму | захо́дняй | захо́дняму | захо́днім | 
		
			| В. | захо́дні (неадуш.) захо́дняга (адуш.)
 | захо́днюю | захо́дняе | захо́днія (неадуш.) захо́дніх (адуш.)
 | 
		
			| Т. | захо́днім | захо́дняй захо́дняю
 | захо́днім | захо́днімі | 
		
			| М. | захо́днім | захо́дняй | захо́днім | захо́дніх | 
		
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		prym2009,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
паўднёва-захо́дні
прыметнік, адносны
	
		
			|  | адз. | мн. | 
		
			| м. | ж. | н. | - | 
	
	
		
			| Н. | паўднёва-захо́дні | паўднёва-захо́дняя | паўднёва-захо́дняе | паўднёва-захо́днія | 
		
			| Р. | паўднёва-захо́дняга | паўднёва-захо́дняй паўднёва-захо́дняе
 | паўднёва-захо́дняга | паўднёва-захо́дніх | 
		
			| Д. | паўднёва-захо́дняму | паўднёва-захо́дняй | паўднёва-захо́дняму | паўднёва-захо́днім | 
		
			| В. | паўднёва-захо́дні (неадуш.) паўднёва-захо́дняга (адуш.)
 | паўднёва-захо́днюю | паўднёва-захо́дняе | паўднёва-захо́днія (неадуш.) паўднёва-захо́дніх (адуш.)
 | 
		
			| Т. | паўднёва-захо́днім | паўднёва-захо́дняй паўднёва-захо́дняю
 | паўднёва-захо́днім | паўднёва-захо́днімі | 
		
			| М. | паўднёва-захо́днім | паўднёва-захо́дняй | паўднёва-захо́днім | паўднёва-захо́дніх | 
		
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		prym2009,
		sbm2012.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
паўно́чна-захо́дні
прыметнік, адносны
	
		
			|  | адз. | мн. | 
		
			| м. | ж. | н. | - | 
	
	
		
			| Н. | паўно́чна-захо́дні | паўно́чна-захо́дняя | паўно́чна-захо́дняе | паўно́чна-захо́днія | 
		
			| Р. | паўно́чна-захо́дняга | паўно́чна-захо́дняй паўно́чна-захо́дняе
 | паўно́чна-захо́дняга | паўно́чна-захо́дніх | 
		
			| Д. | паўно́чна-захо́дняму | паўно́чна-захо́дняй | паўно́чна-захо́дняму | паўно́чна-захо́днім | 
		
			| В. | паўно́чна-захо́дні (неадуш.) паўно́чна-захо́дняга (адуш.)
 | паўно́чна-захо́днюю | паўно́чна-захо́дняе | паўно́чна-захо́днія (неадуш.) паўно́чна-захо́дніх (адуш.)
 | 
		
			| Т. | паўно́чна-захо́днім | паўно́чна-захо́дняй паўно́чна-захо́дняю
 | паўно́чна-захо́днім | паўно́чна-захо́днімі | 
		
			| М. | паўно́чна-захо́днім | паўно́чна-захо́дняй | паўно́чна-захо́днім | паўно́чна-захо́дніх | 
		
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		prym2009,
		sbm2012.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
ба́скі, ‑аў; адз. баск, ‑а, м.; басконка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. басконкі, ‑нак; ж.
Карэнная народнасць паўночна-заходніх тэрыторый Іспаніі і суседніх паўднёва-заходніх раёнаў Францыі.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
ба́скі, -аў, адз. баск, -а, м.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва паўночна-ўсходніх тэрыторый Іспаніі і суседніх паўднёва-заходніх раёнаў Францыі.
|| ж. баско́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
|| прым. ба́скскі, -ая, -ае.
Баскская мова.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
люстра́цыя, ‑і, ж.
У заходніх губернях царскай Расіі — перыядычнае апісанне дзяржаўных маёмасцей з мэтай вызначэння іх прыбытковасці.
[Польск. lustracja ад лац. lustrum.]
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
гуры́йцы, ‑аў; адз. гурыец, ‑рыйца, м.; гурыйка, ‑і, ДМ ‑рыйцы; мн. гурыйкі, ‑рыек; ж.
Назва грузінаў, якія жывуць у заходніх раёнах Грузінскай ССР.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
славянафі́льства, ‑а, н.
Кансерватыўная грамадска-палітычная плынь сярэдзіны 19 ст., якая ідэалізавала самабытны шлях развіцця Старажытнай Русі, яе патрыярхальнасць, сялянскую абшчыну, праваслаўе і супрацьпастаўляла развіццю заходніх краін.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
уключа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Незак. да уключыць.
2. (звычайна з займеннікам «сябе»). Мець сваёй састаўной часткай; ахопліваць. Рэвалюцыйна-вызваленчы рух працоўных заходніх абласцей Беларусі ўключаў у сябе і барацьбу супраць нацыянальнага прыгнёту. Хромчанка.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
цётухна, ‑ы, ж.
1. Ветлівы зварот да цёткі, дарослай жанчыны наогул. [Слімак:] — Можа б вы, цётухна, чаго гарачага мне далі? Лынькоў.
2. У даўніх павер’ях усходніх і заходніх славян — надпрыродная істота, якая ўвасабляла трасцу або ліхаманку.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)