захо́дні
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
захо́дні |
захо́дняя |
захо́дняе |
захо́днія |
| Р. |
захо́дняга |
захо́дняй захо́дняе |
захо́дняга |
захо́дніх |
| Д. |
захо́дняму |
захо́дняй |
захо́дняму |
захо́днім |
| В. |
захо́дні (неадуш.) захо́дняга (адуш.) |
захо́днюю |
захо́дняе |
захо́днія (неадуш.) захо́дніх (адуш.) |
| Т. |
захо́днім |
захо́дняй захо́дняю |
захо́днім |
захо́днімі |
| М. |
захо́днім |
захо́дняй |
захо́днім |
захо́дніх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паўно́чна-захо́дні
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паўно́чна-захо́дні |
паўно́чна-захо́дняя |
паўно́чна-захо́дняе |
паўно́чна-захо́днія |
| Р. |
паўно́чна-захо́дняга |
паўно́чна-захо́дняй паўно́чна-захо́дняе |
паўно́чна-захо́дняга |
паўно́чна-захо́дніх |
| Д. |
паўно́чна-захо́дняму |
паўно́чна-захо́дняй |
паўно́чна-захо́дняму |
паўно́чна-захо́днім |
| В. |
паўно́чна-захо́дні (неадуш.) паўно́чна-захо́дняга (адуш.) |
паўно́чна-захо́днюю |
паўно́чна-захо́дняе |
паўно́чна-захо́днія (неадуш.) паўно́чна-захо́дніх (адуш.) |
| Т. |
паўно́чна-захо́днім |
паўно́чна-захо́дняй паўно́чна-захо́дняю |
паўно́чна-захо́днім |
паўно́чна-захо́днімі |
| М. |
паўно́чна-захо́днім |
паўно́чна-захо́дняй |
паўно́чна-захо́днім |
паўно́чна-захо́дніх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паўднёва-захо́дні
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паўднёва-захо́дні |
паўднёва-захо́дняя |
паўднёва-захо́дняе |
паўднёва-захо́днія |
| Р. |
паўднёва-захо́дняга |
паўднёва-захо́дняй паўднёва-захо́дняе |
паўднёва-захо́дняга |
паўднёва-захо́дніх |
| Д. |
паўднёва-захо́дняму |
паўднёва-захо́дняй |
паўднёва-захо́дняму |
паўднёва-захо́днім |
| В. |
паўднёва-захо́дні (неадуш.) паўднёва-захо́дняга (адуш.) |
паўднёва-захо́днюю |
паўднёва-захо́дняе |
паўднёва-захо́днія (неадуш.) паўднёва-захо́дніх (адуш.) |
| Т. |
паўднёва-захо́днім |
паўднёва-захо́дняй паўднёва-захо́дняю |
паўднёва-захо́днім |
паўднёва-захо́днімі |
| М. |
паўднёва-захо́днім |
паўднёва-захо́дняй |
паўднёва-захо́днім |
паўднёва-захо́дніх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ба́скі, ‑аў; адз. баск, ‑а, м.; басконка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. басконкі, ‑нак; ж.
Карэнная народнасць паўночна-заходніх тэрыторый Іспаніі і суседніх паўднёва-заходніх раёнаў Францыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ба́скі, -аў, адз. баск, -а, м.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва паўночна-ўсходніх тэрыторый Іспаніі і суседніх паўднёва-заходніх раёнаў Францыі.
|| ж. баско́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
|| прым. ба́скскі, -ая, -ае.
Баскская мова.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
люстра́цыя, ‑і, ж.
У заходніх губернях царскай Расіі — перыядычнае апісанне дзяржаўных маёмасцей з мэтай вызначэння іх прыбытковасці.
[Польск. lustracja ад лац. lustrum.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гуры́йцы, ‑аў; адз. гурыец, ‑рыйца, м.; гурыйка, ‑і, ДМ ‑рыйцы; мн. гурыйкі, ‑рыек; ж.
Назва грузінаў, якія жывуць у заходніх раёнах Грузінскай ССР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
славянафі́льства, ‑а, н.
Кансерватыўная грамадска-палітычная плынь сярэдзіны 19 ст., якая ідэалізавала самабытны шлях развіцця Старажытнай Русі, яе патрыярхальнасць, сялянскую абшчыну, праваслаўе і супрацьпастаўляла развіццю заходніх краін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уключа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Незак. да уключыць.
2. (звычайна з займеннікам «сябе»). Мець сваёй састаўной часткай; ахопліваць. Рэвалюцыйна-вызваленчы рух працоўных заходніх абласцей Беларусі ўключаў у сябе і барацьбу супраць нацыянальнага прыгнёту. Хромчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цётухна, ‑ы, ж.
1. Ветлівы зварот да цёткі, дарослай жанчыны наогул. [Слімак:] — Можа б вы, цётухна, чаго гарачага мне далі? Лынькоў.
2. У даўніх павер’ях усходніх і заходніх славян — надпрыродная істота, якая ўвасабляла трасцу або ліхаманку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)