затума́нены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. затума́нены затума́неная затума́ненае затума́неныя
Р. затума́ненага затума́ненай
затума́ненае		 затума́ненага затума́неных
Д. затума́ненаму затума́ненай затума́ненаму затума́неным
В. затума́нены (неадуш.)
затума́ненага (адуш.)		 затума́неную затума́ненае затума́неныя (неадуш.)
затума́неных (адуш.)
Т. затума́неным затума́ненай
затума́ненаю		 затума́неным затума́ненымі
М. затума́неным затума́ненай затума́неным затума́неных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

затума́нены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. затума́нены затума́неная затума́ненае затума́неныя
Р. затума́ненага затума́ненай
затума́ненае		 затума́ненага затума́неных
Д. затума́ненаму затума́ненай затума́ненаму затума́неным
В. затума́нены (неадуш.)
затума́ненага (адуш.)		 затума́неную затума́ненае затума́неныя (неадуш.)
затума́неных (адуш.)
Т. затума́неным затума́ненай
затума́ненаю		 затума́неным затума́ненымі
М. затума́неным затума́ненай затума́неным затума́неных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

затума́нены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. затума́нены затума́неная затума́ненае затума́неныя
Р. затума́ненага затума́ненай
затума́ненае		 затума́ненага затума́неных
Д. затума́ненаму затума́ненай затума́ненаму затума́неным
В. затума́нены (неадуш.)
затума́ненага (адуш.)		 затума́неную затума́ненае затума́неныя (неадуш.)
затума́неных (адуш.)
Т. затума́неным затума́ненай
затума́ненаю		 затума́неным затума́ненымі
М. затума́неным затума́ненай затума́неным затума́неных

Кароткая форма: затума́нена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

затума́нены прям., перен. затума́ненный; см. затума́ніць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

затума́нены, ‑эя, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад затуманіць.

2. у знач. прым. Зацягнуты смугой; туманны. Сінь.. [неба] была не яскравая, а затуманеная, малочная. Мележ. // Мутны, з павалокай слёз (пра вочы). [Пятра] з удзячнасцю паглядзеў на Сашу затуманенымі вачамі, не маючы сіл вымавіць слова, прыпаў вуснамі да яе рукі. Шамякін. // перан. Цьмяны, замарочаны (пра свядомасць). Крык Маслянкі пранікаў у затуманеную свядомасць Максіма, але не выклікаў страху. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замгле́лы, -ая, -ае.

Пакрыты імглой, затуманены.

Замглелае неба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

затума́ненный затума́нены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отума́ненный затума́нены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замгле́лы і заімгле́лы, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты імглой; затуманены. У небе плыло заімглелае сонца. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замглёны і заімглёны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад замгліць, заімгліць.

2. у знач. прым. Замглелы, затуманены. Замглёнае неба, што нізка асела над горадам, сеяла рэдкую снегавую пацяруху. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)