затулі́ць, -улю́, -у́ліш, -у́ліць; -у́лены; зак., каго-што.

Закрыць, засланіць чым-н. або схаваць, захінуць у што-н.

З. твар у каўнер.

|| незак. зату́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

затулі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. затулю́ зату́лім
2-я ас. зату́ліш зату́ліце
3-я ас. зату́ліць зату́ляць
Прошлы час
м. затулі́ў затулі́лі
ж. затулі́ла
н. затулі́ла
Загадны лад
2-я ас. затулі́ затулі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час затулі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

затулі́ць сов. закры́ть, прикры́ть;

з. рот руко́й — закры́ть рот руко́й;

з. дзі́рку — закры́ть (прикры́ть) дыру́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

затулі́ць, ‑тулю, ‑туліш, ‑туліць; зак., каго-што.

1. Закрыць, засланіць чым‑н. Затуліць вочы далонямі. □ Апоўначы Свіст.. затуліў нейкім рыззём абодва акенцы і ўзяўся распальваць у грубцы. Быкаў. [Зыбін] заўважыў, што Жэня, у сваёй кароткай ватоўцы, у няцёплай хустцы, стыне на ветры, і стаў так, каб затуліць яе. Мележ. // Пакрыўшы, засланіўшы сабой, зрабіць нябачным. Пад вечар шэрыя хмаркі ўсё ж такі сабраліся ў адну і затулілі неба. Маўр.

2. Схаваць, захінуць у што‑н.; утуліць. [Хрысціна] шчыльней захуталася ў куртку, падняла каўнерык, затуліла ў яго твар. Асіпенка. Вінцэсь падышоў к грамадзе, адвярнуўся ад ветру, затуліў бараду ў каўнер сваёй світкі. Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зату́лены закры́тый, прикры́тый; см. затулі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зату́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да затуліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затуля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да затуліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зату́льваць несов. закрыва́ть, прикрыва́ть; см. затулі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зату́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад затуліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазату́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Затуліць, засланіць усё, многае або ўсіх, многіх. Пазатульваць вочы далонямі. Пазатульваць дзяцей ад ветру.

2. Утуліўшы, схаваць усё, многае або ўсіх, многіх. Пазатульваць твары ў каўняры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)