зато́ены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зато́ены зато́еная зато́енае зато́еныя
Р. зато́енага зато́енай
зато́енае		 зато́енага зато́еных
Д. зато́енаму зато́енай зато́енаму зато́еным
В. зато́ены (неадуш.)
зато́енага (адуш.)		 зато́еную зато́енае зато́еныя (неадуш.)
зато́еных (адуш.)
Т. зато́еным зато́енай
зато́енаю		 зато́еным зато́енымі
М. зато́еным зато́енай зато́еным зато́еных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зато́ены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зато́ены зато́еная зато́енае зато́еныя
Р. зато́енага зато́енай
зато́енае		 зато́енага зато́еных
Д. зато́енаму зато́енай зато́енаму зато́еным
В. зато́ены (неадуш.)
зато́енага (адуш.)		 зато́еную зато́енае зато́еныя (неадуш.)
зато́еных (адуш.)
Т. зато́еным зато́енай
зато́енаю		 зато́еным зато́енымі
М. зато́еным зато́енай зато́еным зато́еных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зато́ены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зато́ены зато́еная зато́енае зато́еныя
Р. зато́енага зато́енай
зато́енае		 зато́енага зато́еных
Д. зато́енаму зато́енай зато́енаму зато́еным
В. зато́ены (неадуш.)
зато́енага (адуш.)		 зато́еную зато́енае зато́еныя (неадуш.)
зато́еных (адуш.)
Т. зато́еным зато́енай
зато́енаю		 зато́еным зато́енымі
М. зато́еным зато́енай зато́еным зато́еных

Кароткая форма: зато́ена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зато́ены

1. прич. затаённый; см. затаі́ць;

2. прил. затаённый, скры́тый, та́йный;

~ная ра́дасць — затаённая (скры́тая) ра́дость;

~ныя ду́мкі — затаённые (та́йные) мы́сли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зато́ены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад затаіць.

2. у знач. прым. Тайны, скрыты. [Чачык], падаўшы твару сур’ёзны выгляд, з затоенай радасцю загаварыў. Пташнікаў.

3. у знач. прым. Разм. Які хавае свае пачуцці, думкі, настроі; скрытны. Вярнулася Валя няхутка, гадзіны праз дзве, па-ранейшаму маўклівая і затоеная. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затаённый прич., прил. зато́ены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спря́танный

1. схава́ны;

2. зато́ены, схава́ны; см. спря́тать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нямы́, -а́я, -о́е.

1. Пазбаўлены здольнасці гаварыць.

Нямое дзіця.

Школа для нямых (наз.).

2. перан. Маўклівы, ціхі.

Нямая цішыня.

3. перан. Скрыты, затоены.

Н. папрок.

○

Нямая карта — вучэбная геаграфічная карта без абазначэння назваў.

Нямое кіно — неагучанае кіно.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заця́ты, -ая, -ае.

1. Упарты, настойлівы ў ажыццяўленні чаго-н.

З. чалавек.

Зацятая барацьба.

Зацятая спрэчка.

2. перан. Працяглы, пастаянны, нязменны.

Зацятая варожасць.

З. боль.

3. Скрытны; затоены, насцярожаны.

Ён чалавек горды і з.

Зацятая маўклівасць.

4. Вельмі адданы чаму-н., заўзяты.

З. балельшчык.

|| наз. заця́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

недаве́р, ‑у, м.

Тое, што і недавер’е. [Маёру] хацелася верыць гэтаму чалавеку, і ў той жа час нешта прымушала адносіцца да Далінкі з недаверам. Асіпенка. Слухалі яго кіраўнікі вобласці ўважліва, але часам Мікола чытаў на іх твары затоены недавер. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)