засці́лка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
засці́лка |
засці́лкі |
| Р. |
засці́лкі |
засці́лак |
| Д. |
засці́лцы |
засці́лкам |
| В. |
засці́лку |
засці́лкі |
| Т. |
засці́лкай
засці́лкаю |
засці́лкамі |
| М. |
засці́лцы |
засці́лках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
засці́лка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. засцілаць — заслаць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
засти́лка ж.
1. (действие) засціла́нне, -ння ср., засці́лка, -кі ж.;
2. (о предмете) засці́лка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)