засу́джваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. засу́джваю засу́джваем
2-я ас. засу́джваеш засу́джваеце
3-я ас. засу́джвае засу́джваюць
Прошлы час
м. засу́джваў засу́джвалі
ж. засу́джвала
н. засу́джвала
Загадны лад
2-я ас. засу́джвай засу́джвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час засу́джваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засу́джваць несов. (приговаривать) осужда́ть; см. засудзі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засу́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да засудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засудзі́ць, -уджу́, -у́дзіш, -у́дзіць; -у́джаны; зак., каго (што).

Абвінаваціць па прыгавору суда.

З. злачынца.

|| незак. засу́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засу́живать несов. засу́джваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засу́джвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да засуджваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засу́джвацца несов., страд. осужда́ться; см. засу́джваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

осужда́ть несов.

1. (приговаривать) асу́джваць, засу́джваць;

2. (выражать неодобрение) асуджа́ць, га́ніць;

3. (обрекать) перен. асу́джваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)