засто́йны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. засто́йны засто́йная засто́йнае засто́йныя
Р. засто́йнага засто́йнай
засто́йнае		 засто́йнага засто́йных
Д. засто́йнаму засто́йнай засто́йнаму засто́йным
В. засто́йны (неадуш.)
засто́йнага (адуш.)		 засто́йную засто́йнае засто́йныя (неадуш.)
засто́йных (адуш.)
Т. засто́йным засто́йнай
засто́йнаю		 засто́йным засто́йнымі
М. засто́йным засто́йнай засто́йным засто́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засто́йны засто́йный, стоя́лый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засто́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да застою. Застойная вада. Застойны быт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засто́й, -ю, м.

1. Спыненне, затрымка ў руху, функцыянаванні чаго-н.

З. крыві ў лёгкіх.

З. у правах.

Плацяжы знаходзяцца ў застоі.

2. Час пасіўнага, вялага стану грамадскага жыцця, думкі.

З. эканомікі.

З. у духоўным развіцці.

|| прым. засто́йны, -ая, -ае.

Застойная вада.

З. перыяд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засто́йный засто́йны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)