засто́ены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. засто́ены засто́еная засто́енае засто́еныя
Р. засто́енага засто́енай
засто́енае		 засто́енага засто́еных
Д. засто́енаму засто́енай засто́енаму засто́еным
В. засто́ены (неадуш.)
засто́енага (адуш.)		 засто́еную засто́енае засто́еныя (неадуш.)
засто́еных (адуш.)
Т. засто́еным засто́енай
засто́енаю		 засто́еным засто́енымі
М. засто́еным засто́енай засто́еным засто́еных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засто́ены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. засто́ены засто́еная засто́енае засто́еныя
Р. засто́енага засто́енай
засто́енае		 засто́енага засто́еных
Д. засто́енаму засто́енай засто́енаму засто́еным
В. засто́ены (неадуш.)
засто́енага (адуш.)		 засто́еную засто́енае засто́еныя (неадуш.)
засто́еных (адуш.)
Т. засто́еным засто́енай
засто́енаю		 засто́еным засто́енымі
М. засто́еным засто́енай засто́еным засто́еных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засто́ены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. засто́ены засто́еная засто́енае засто́еныя
Р. засто́енага засто́енай
засто́енае		 засто́енага засто́еных
Д. засто́енаму засто́енай засто́енаму засто́еным
В. засто́ены (неадуш.)
засто́енага (адуш.)		 засто́еную засто́енае засто́еныя (неадуш.)
засто́еных (адуш.)
Т. засто́еным засто́енай
засто́енаю		 засто́еным засто́енымі
М. засто́еным засто́енай засто́еным засто́еных

Кароткая форма: засто́ена.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засто́ены, см. застая́лы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засто́ены, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і застаялы. Добра бяжыць па прымятай дарозе застоены за ноч конь. Машара. [Веньямін] зайшоў у пакой. У нос дало кіслым, застоеным паветрам. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стоя́лый стая́лы, засто́ены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

застоя́вшийся

1. прич. які́ (што) застая́ўся;

2. прил. застая́лы, засто́ены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ташча́лый ’знясілены, худы’ (даўг., Сл. ПЗБ). Аўтары слоўніка мяркуюць пра ўплыў літ. tùščias ’пусты’, хутчэй “элавы” дзеепрыметнік ад *ташча́ць ’худнець’ па тыпу стая́лы ’застоены’ (РБС). Гл. тошчы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)