засму́чанасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
засму́чанасць |
| Р. |
засму́чанасці |
| Д. |
засму́чанасці |
| В. |
засму́чанасць |
| Т. |
засму́чанасцю |
| М. |
засму́чанасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
засму́чанасць ж. опеча́ленность, огорчённость, удручённость
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
засму́чанасць і засмучо́насць, ‑і, ж.
Стан засмучанага, засмучонага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
засмучо́насць ж., см. засму́чанасць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
засмучо́насць,
гл. засмучанасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
удручённость прыгне́чанасць, -ці ж.; (опечаленность) засму́чанасць, -ці ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
омрачённость засму́чанасць, -ці ж.; азмро́чанасць, -ці ж.; см. омрачённый 2.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыла́шчыць, ‑лашчу, ‑лашчыш, ‑лашчыць; зак., каго.
1. Праявіць ласку, пяшчоту ў адносінах да каго‑н. Заўважае часам Аляксандра Пятроўна ў вачах Марынкі такую засмучанасць, што хочацца прытуліць яе да сябе, прылашчыць, як роднае дзіця. Каршукоў. [Жэнька] папракнуў сябе, што вельмі рэдка бачыць Ленку і ніколі не прылашчыў сіраціну. Шамякін.
2. Ласкавымі, пяшчотнымі адносінамі прыцягнуць, прывабіць да сябе. Рыгор не прывык скарацца. Яго, мабыць, немагчыма чым-небудзь прылашчыць, каб пасля прымусіць «скакаць пад сваю дудку». Сабалеўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расстро́ены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад расстроіць.
2. у знач. прым. У якога парушаны музычны строй, лад. Расстроены раяль.
3. у знач. прым. Выведзены чым‑н. з добрага настрою; засмучаны. Вера Антонаўка пасля размовы з мужам выйшла да Юркі расстроеная і заплаканая. Карпаў. // Які суправаджае расстройства (у 5 знач.), засмучанасць. — Гэта ўсё вы нарабілі! — разгневаным і расстроеным голасам упікнула Раечка салдата. Лобан. Нават яснага вобраза Аўгіньчынага не мог .. [Віктар] адрадзіць у сваім расстроеным уяўленні. Зарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)