засме́чванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. засме́чванне
Р. засме́чвання
Д. засме́чванню
В. засме́чванне
Т. засме́чваннем
М. засме́чванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засме́чванне ср. засоре́ние заму́соривание; см. засме́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засме́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. засмечваць — засмеціць і стан паводле знач. дзеясл. засмечвацца — засмеціцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засоре́ние засме́чванне, -ння ср.; (загрязнение) забру́джванне, -ння ср.; (забивание) забіва́нне, -ння ср.; (глаз) запару́шванне, -ння ср.; (желудка) засарэ́нне, -ння ср.; см. засоря́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)