зарыва́ць¹ гл. зарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зарыва́ць² гл. зарваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зарыва́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. зарыва́е зарыва́юць
Прошлы час
м. зарыва́ў зарыва́лі
ж. зарыва́ла
н. зарыва́ла

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зарыва́ць I несов. (рылом — о животных) зарыва́ть

зарыва́ць II несов., разг. обрыва́ть; см. зарва́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зарыва́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да варыць.

зарыва́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зарваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зары́ць, -ы́ю, -ы́еш, -ы́е; -ы́ты; зак., каго-што (разм.).

Закапа́ць у падрыхтаваную яму, упадзіну і пад.

◊

Зарыць носам (зямлю) (разм.) — бегучы, паваліцца тварам на зямлю.

|| незак. зарыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зарва́ць, -рву́, -рве́ш, -рве́; -рвём, -рвяце́, -рву́ць; -рві́; -рва́ны; зак., што (разм.).

1. Тое, што і уварваць (у 1 знач.).

З. чужое.

2. Абарваць так, каб нельга было знайсці канца (пра нітку).

З. нітку ў матку.

◊

Каб табе зарвала (разм.) — каб ты анямеў.

|| незак. зарыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зарыва́нне ср. зарыва́ние; см. зарыва́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зарыва́ть несов.

1. зако́пваць; (о животных) зарыва́ць;

2. (прятать, утыкать лицо, голову) хава́ць, утыка́ць; см. зары́ть​ 2.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)