за́рыва, -а, н. (разм.).

Тое, што і зарава.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

за́рыва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. за́рыва за́рывы
Р. за́рыва за́рываў
Д. за́рыву за́рывам
В. за́рыва за́рывы
Т. за́рывам за́рывамі
М. за́рыве за́рывах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

за́рыва ср. за́рево

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́рыва,

гл. зарава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́рава і за́рыва, ‑а, н.

Водбліск пажару, полымя, агнёў і пад. на небе. Зарава электрычных агнёў над гарадком пачало меркнуць, агні — радзець, а гарадок — траціць ад гэтага свае абрысы. Дуброўскі. Закончан бой, і зарыва пажару То ўспыхне, то суцішыцца ў акне. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́рава ср., см. за́рыва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

барво́вы і барвя́ны, -ая, -ае.

Густа-чырвоны.

Барвовае зарыва.

|| наз. барво́васць, -і, ж. і барвя́насць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

за́рево за́рава, -ва ср., за́рыва, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пры́від, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Вобраз каго-, чаго-н., што бачыцца ва ўяўленні.

Начныя прывіды.

2. Ледзь акрэсленыя рысы чаго-н.; контуры.

Аддаленыя прывіды зарыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

багро́вы, ‑ая, ‑ае.

Густа-чырвоны, пурпуровы. Багровыя ад зарыва крыллі здаваліся казачнымі чырвонымі макамі. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)