заручы́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заручу́ся зару́чымся
2-я ас. зару́чышся зару́чыцеся
3-я ас. зару́чыцца зару́чацца
Прошлы час
м. заручы́ўся заручы́ліся
ж. заручы́лася
н. заручы́лася
Загадны лад
2-я ас. заручы́ся заручы́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час заручы́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заручы́цца², -учу́ся, -у́чышся, -у́чыцца; зак., з кім і без дап.

Дамовіцца аб шлюбе, узяць шлюб.

|| незак. заруча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заручы́цца¹, -учу́ся, -у́чышся, -у́чыцца; зак., чым.

Загадзя забяспечыць сабе чыю-н. падтрымку, дапамогу.

З. падтрымкай сябра.

|| незак. заруча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заручы́цца I сов. (заблаговременно обеспечить себе поддержку, согласие и т.п.) заручи́ться

заручы́цца II сов. обручи́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заручы́цца ​1, ‑ручуся, ‑ручышся, ‑ручыцца; зак., чым.

Загадзя забяспечыць сабе чыю‑н. падтрымку, дапамогу, згоду і пад. Сёмка заручыўся згодаю аднаго рамізніка, а сам з Рыгорам пайшоў на станцыю. Гартны.

заручы́цца ​2, ‑ручуся, ‑ручышся, ‑рушыцца; зак., з кім і без дап.

Дамовіцца аб шлюбе, назвацца жаніхом і нявестай. — Спраўляй, хлопец засмучаны, з дзяўчынат заручыны, Спраўляй!.. Яна заручыцца, Спраўляй! Куляшоў. [Фельчарка] расказала мне, што ўвосень вось гэтага года заручылася з хлопцам, які жыве там, на сваёй і яе радзіме. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

помо́лвиться заручы́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обручи́ться заручы́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заруча́цца ​1, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да заручыцца ​1.

заруча́цца ​2, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да заручыцца ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заручи́ться сов. заручы́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заруча́цца I несов. заруча́ться; см. заручы́цца I

заруча́цца II несов., возвр., страд. обруча́ться; см. заручы́цца II, заруча́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)