заручо́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
заручо́ны |
заручо́ная |
заручо́нае |
заручо́ныя |
| Р. |
заручо́нага |
заручо́най заручо́нае |
заручо́нага |
заручо́ных |
| Д. |
заручо́наму |
заручо́най |
заручо́наму |
заручо́ным |
| В. |
заручо́ны заручо́нага |
заручо́ную |
заручо́нае |
заручо́ныя заручо́ных |
| Т. |
заручо́ным |
заручо́най заручо́наю |
заручо́ным |
заручо́нымі |
| М. |
заручо́ным |
заручо́най |
заручо́ным |
заручо́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
заручо́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
заручо́ны |
заручо́ная |
заручо́нае |
заручо́ныя |
| Р. |
заручо́нага |
заручо́най заручо́нае |
заручо́нага |
заручо́ных |
| Д. |
заручо́наму |
заручо́най |
заручо́наму |
заручо́ным |
| В. |
заручо́ны заручо́нага |
заручо́ную |
заручо́нае |
заручо́ныя заручо́ных |
| Т. |
заручо́ным |
заручо́най заручо́наю |
заручо́ным |
заручо́нымі |
| М. |
заручо́ным |
заручо́най |
заручо́ным |
заручо́ных |
Кароткая форма: заручо́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Нарачоны (наречоный) ’названы’ (Нас.), нарачоная ’нявеста’ (Сл. ПЗБ), укр. наре́чений ’заручоны’, ’жаніх’, рус. нареченный ’названы’, ’нарачоны, заручоны’, польск. narzeczony ’тс’. Да *rekti, гл. рэкнуць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)