заручо́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заручо́ны заручо́ная заручо́нае заручо́ныя
Р. заручо́нага заручо́най
заручо́нае
заручо́нага заручо́ных
Д. заручо́наму заручо́най заручо́наму заручо́ным
В. заручо́ны
заручо́нага
заручо́ную заручо́нае заручо́ныя
заручо́ных
Т. заручо́ным заручо́най
заручо́наю
заручо́ным заручо́нымі
М. заручо́ным заручо́най заручо́ным заручо́ных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заручо́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заручо́ны заручо́ная заручо́нае заручо́ныя
Р. заручо́нага заручо́най
заручо́нае
заручо́нага заручо́ных
Д. заручо́наму заручо́най заручо́наму заручо́ным
В. заручо́ны
заручо́нага
заручо́ную заручо́нае заручо́ныя
заручо́ных
Т. заручо́ным заручо́най
заручо́наю
заручо́ным заручо́нымі
М. заручо́ным заручо́най заручо́ным заручо́ных

Кароткая форма: заручо́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заручо́ны, см. зару́чаны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заручо́ны:

быць заручо́ным verlbt sein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Нарачоны (наречоный) ’названы’ (Нас.), нарачоная ’нявеста’ (Сл. ПЗБ), укр. наре́ченийзаручоны’, ’жаніх’, рус. нареченный ’названы’, ’нарачоны, заручоны’, польск. narzeczony ’тс’. Да *rekti, гл. рэкнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)