запяча́тваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. запяча́тваю запяча́тваем
2-я ас. запяча́тваеш запяча́тваеце
3-я ас. запяча́твае запяча́тваюць
Прошлы час
м. запяча́тваў запяча́твалі
ж. запяча́твала
н. запяча́твала
Загадны лад
2-я ас. запяча́твай запяча́твайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час запяча́тваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запяча́тваць несов., в разн. знач. запеча́тывать; см. запяча́таць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запяча́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да запячатаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запяча́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

1. Налажыць пячатку на што-н. закрытае.

З. пакет сургучом.

2. Палажыўшы ў канверт, заклеіць.

З. пісьмо.

|| незак. запяча́тваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запеча́тывать несов. запяча́тваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запяча́твацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да запячатацца.

2. Зал. да запячатваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

припеча́тывать несов.

1. дадруко́ўваць, прыдруко́ўваць;

2. уст. друкава́ць;

3. разг. запяча́тваць, прыпяча́тваць;

4. прост. запяча́тваць; см. припеча́тать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запяча́твацца несов., возвр., страд. запеча́тываться; см. запяча́тацца, запяча́тваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыскле́плівацца ’прыставаць, чапляцца’ (Юрч.). Няясна; магчыма, корань той жа, што і ў заскле́плены ’запячатаны (пра мёд)’ (гл.), польск. zasklepić, zasklepiać ’залепліваць, запячатваць, склейваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пламбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; незак., што.

1. Запячатваць што‑н. пломбай (у 1 знач.). Калі пачалі пламбаваць вагоны, на платформе з’явіўся Кузьма Трахімавіч. Корбан.

2. Класці пломбу (у зуб). Пламбаваць зубы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)