запыта́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
запыта́нне |
запыта́нні |
| Р. |
запыта́ння |
запыта́нняў |
| Д. |
запыта́нню |
запыта́нням |
| В. |
запыта́нне |
запыта́нні |
| Т. |
запыта́ннем |
запыта́ннямі |
| М. |
запыта́нні |
запыта́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
запыта́нне, -я, мн. -і, -яў, н.
1. Пытанне, зварот да каго-н., які патрабуе адказу, тлумачэння.
Задаць з.
2. Патрабаванне афіцыйнага растлумачэння па якой-н. справе.
Паслаць з. ва ўстанову.
З. ўраду.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
запыта́нне ср.
1. вопро́с м.;
2. (требование разъяснения по какому-л. делу) запро́с м.;
пасла́ць з. — посла́ть запро́с
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
запыта́нне, ‑я, н.
1. Пытанне, зварот да каго‑н., які патрабуе адказу, тлумачэння. Андрэй безнадзейна махнуў рукой і, не чакаючы адказу на сваё запытанне, пайшоў з хаты. Зарэцкі. Бацька быў негаваркі чалавек і на запытанні Антона адказваў з неахвотаю. Васілёнак.
2. Афіцыйны дакумент з просьбай або патрабаванням даць пэўныя звесткі, тлумачэнне і пад.; запыт. Паслаць запытанне. □ Гэта быў адказ па пісьмовае запытанне старшыні калгаса Сушкевіча, калі будзе складзены праект асушэння балот. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запыта́льны, -ая, -ае.
Які выражае запытанне (у 1 знач.).
З. позірк.
|| наз. запыта́льнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адпіса́ць, -пішу́, -пі́шаш, -пі́ша; -пішы́; -пі́саны; зак., што.
1. Даць пісьмовы адказ на пісьмо, запытанне і пад.
А. пісьмо.
2. (разм.). Перадаць у спадчыну па завяшчанні, апісаць.
А. дом сыну.
|| незак. адпі́сваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
за́пыт, -у, М -пыце, мн. -ы, -аў, м.
1. Тое, што і запытанне (у 2 знач.).
Паслаць з.
2. Попыт, запатрабаванне.
Тавары ў магазіне былі самыя розныя, на што быў з.
3. Пытанне, звернутае да каго-н. афіцыйна з патрабаваннем растлумачэння.
З. народнага дэпутата.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Пыта́нне ’запытанне, дапытванне’: безъ пытання прызнався (Нас.). Ад пытаць, пытацца (гл.), у сучасным абстрактным значэнні ’задача, праблема’ (ТСБМ), відаць, еўрапеізм, утвораны на роднай глебе, параўн. Векслер, Hist., 149.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
запыта́льны, ‑ая, ‑ае.
Які выражае запытанне (у 1 знач.). Запытальны позірк. Запытальная інтанацыя. □ У куточках вачэй, звужаных усмешкаю, стаілася маўклівая запытальная насцярожанасць. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паха́бшчына, ‑ы, ж.
Разм. Пахабныя словы, непрыстойная лаянка. Цяпер ён на кожнае іх запытанне пра рыбу будзе адказваць трапнай рыфмаванай і нерыфмаванай пахабшчынай. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)