запру́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., што.
1. Перагарадзіць запрудай.
З. раку.
2. перан. Запоўніць сабой якую-н. прастору (разм.).
Людзі запрудзілі ўвесь двор.
|| незак. запру́джваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
запру́дзіць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
запру́джу |
запру́дзім |
| 2-я ас. |
запру́дзіш |
запру́дзіце |
| 3-я ас. |
запру́дзіць |
запру́дзяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
запру́дзіў |
запру́дзілі |
| ж. |
запру́дзіла |
| н. |
запру́дзіла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
запру́дзь |
запру́дзьце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
запру́дзіўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
запру́дзіць сов., в разн. знач. запруди́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
запру́дзіць, ‑пруджу, ‑прудзіш, ‑прудзіць; зак., што.
1. Перагарадзіць запрудай, плацінай; загаціць. Запрудзіць раку.
2. перан. Разм. Запоўніць, перапоўніць сабой якую‑н. прастору. Пазбіраліся каля натоўпу і жанчыны з дзецьмі, запрудзілі ўвесь двор. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запру́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да запрудзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запру́джаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад запрудзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запру́джванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. запруджваць — запрудзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запруди́ть сов.
1. загаці́ць; запру́дзіць;
2. перен. запо́ўніць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
загаці́ць, ‑гачу, ‑гаціш, ‑гаціць; зак., што.
1. Разм. Палажыць гаць, пакрыць гаццю (для праходу, праезду). Загаціць балота.
2. Разм. Перагарадзіць плацінай; запрудзіць. — Загаціць, — кажуць далей, — трэба рэчку, Каб возера было, каб быў і млын. Купала.
3. Абл. Запоўніць цалкам якую‑н. прастору, праход і пад. — Ну і насіласавалі, няўрокам кажучы, яму, усе чатыры секцыі вежы, і каб яшчэ была адна яма, то і яе б загацілі. Ермаловіч.
4. перан. Затраціць на што‑н. бязмерна вялікія сродкі. Ты ўсё золатам хочаш прыцьміць, загаціць... Ці ж прыгледзеўся, хорамны княжа? Кроў на золаце гэтым людская блішчыць, Кроў, якой і твая моц не змажа. Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)