запра́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто запраўляе машыну, прыбор і пад.

Самалёт-з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запра́ўшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. запра́ўшчык запра́ўшчыкі
Р. запра́ўшчыка запра́ўшчыкаў
Д. запра́ўшчыку запра́ўшчыкам
В. запра́ўшчыка запра́ўшчыкаў
Т. запра́ўшчыкам запра́ўшчыкамі
М. запра́ўшчыку запра́ўшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запра́ўшчык м., спец. запра́вщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запра́ўшчык, ‑а, м.

Той, хто робіць запраўку (машыны, прыбора і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запра́ўшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да запраўшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запра́вщик спец. запра́ўшчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самалёт м. самолёт;

тра́нспартны с. — тра́нспортный самолёт;

спарты́ўны с. — спорти́вный самолёт;

вае́нны с. — вое́нный самолёт;

с.-знішча́льнік — самолёт-истреби́тель;

с.-бамбардзіро́ўшчык — самолёт-бомбардиро́вщик;

с.-штурмаві́к — самолёт-штурмови́к;

разве́двальны с. — разве́дывательный самолёт;

рэакты́ўны с. — реакти́вный самолёт;

с.-карэкціро́ўшчык — самолёт-корректиро́вщик;

с.-запра́ўшчык — самолёт-запра́вщик;

с. суправаджэ́ння — самолёт сопровожде́ния;

○ дыва́н-с. — фольк. ковёр-самолёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)