заплята́ць гл. заплесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заплята́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. заплята́ю заплята́ем
2-я ас. заплята́еш заплята́еце
3-я ас. заплята́е заплята́юць
Прошлы час
м. заплята́ў заплята́лі
ж. заплята́ла
н. заплята́ла
Загадны лад
2-я ас. заплята́й заплята́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час заплята́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заплята́ць несов.

1. (перевивая) заплета́ть;

2. заде́лывать, заплета́ть;

3. оплета́ть;

1-3 см. запле́сці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заплята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да заплесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запле́сці, -пляту́, -пляце́ш, -пляце́; -пляцём, -плецяце́, -плятуць; -пляці́; -пле́цены; зак., што.

1. Перавіваючы, сплесці.

З. касу.

2. Плетучы, закрыць (адтуліну, дзірку і пад.).

З. дзірку ў плоце лазой.

3. Пакрыць густым перапляценнем чаго-н.

Хмель заплёў усю агароджу.

|| незак. заплята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заплета́ть несов. заплята́ць;

заплета́ть ко́су заплята́ць касу́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завива́ть несов.

1. завіва́ць;

2. (заплетать) заплята́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заплята́нне ср.

1. заплета́ние;

2. заде́лка ж., заде́лывание, заплета́ние;

1, 2 см. заплята́ць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заплята́цца несов.

1. заплета́ть себе́ ко́сы;

2. (о языке, ногах) заплета́ться;

3. страд. заплета́ться; заде́лываться; оплета́ться; см. заплята́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заплята́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да заплесціся ​1.

2. (у спалучэнні з назоўнікам «ногі»). Няўпэўнена, з цяжкасцю рухацца, чапляцца адна за адну. Па калідору ідзе [Міця], як у тумане. Заплятаюцца ногі. Навуменка. Дзеці змарыліся. Ножкі ў іх запляталіся. Няхай.

3. (у спалучэнні з назоўнікам «язык»). Невыразна, нячленараздзельна вымаўляць. Рая расказвала пра ўсё, што бачыла і перажывала, але язык яе пачаў заплятацца. Новікаў. — Вось я і прыйшоў, Юлька, — гаварыў Андрыян нейкім не сваім голасам; язык яго заплятаўся. Марціновіч.

4. Зал. да заплятаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)