запля́міць гл. пляміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запля́міць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. запля́млю запля́мім
2-я ас. запля́міш запля́міце
3-я ас. запля́міць запля́мяць
Прошлы час
м. запля́міў запля́мілі
ж. запля́міла
н. запля́міла
Загадны лад
2-я ас. запля́м запля́мце
Дзеепрыслоўе
прош. час запля́міўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запля́міць сов.

1. запятна́ть; (целиком) испятна́ть;

з. суке́нку — запятна́ть пла́тье;

з. падло́гу чарні́лам — испятна́ть пол черни́лами;

2. перен. (опозорить) запятна́ть, замара́ть;

з. сябе́ гане́бным учы́нкам — запятна́ть себя́ позо́рным посту́пком

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запля́міць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак., каго-што.

1. Пакрыць плямамі. Запляміць спадніцу. Запляміць стол чарнілам.

2. перан. Зганьбіць, абняславіць. Запляміць сябе ганебным учынкам. □ Пятро як бы баяўся, каб хто незнарок не абразіў, не запляміў яго светлых і чыстых пачуццяў. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пля́міць, -млю, -міш, -міць; незак., каго-што.

1. Пакідаць плямы на чым-н.

2. перан. Ганьбіць, знеслаўляць.

П. рэпутацыю.

|| зак. спля́міць, -млю, -міш, -міць; -млены і запля́міць, -млю, -міш, -міць; -млены.

|| наз. пля́мленне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запля́мліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да запляміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запятна́ть сов., прям., перен. запля́міць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

испятна́ть сов., разг. спля́міць, запля́міць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

очерни́ть сов., перен. ачарні́ць, абгавары́ць, абнясла́віць, запля́міць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпля́міць

‘крыху запляміць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыпля́млю прыпля́мім
2-я ас. прыпля́міш прыпля́міце
3-я ас. прыпля́міць прыпля́мяць
Прошлы час
м. прыпля́міў прыпля́мілі
ж. прыпля́міла
н. прыпля́міла
Загадны лад
2-я ас. прыпля́м прыпля́мце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыпля́міўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)