запаво́ленне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. запаво́ленне
Р. запаво́лення
Д. запаво́ленню
В. запаво́ленне
Т. запаво́леннем
М. запаво́ленні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запаво́ленне ср. замедле́ние; см. запаво́ліць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запаво́ленне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. запаволіць і стан паводле знач. дзеясл. запаволіцца. Запаволенне руху. Запаволенне пульса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анабіёз, ‑у, м.

Часовае запаволенне або спыненне жыццёвых працэсаў у арганізме пад уплывам неспрыяльных умоў (напрыклад, пры ахаладжэнні, адсутнасці вады).

[Ад грэч. anabiosis — ажыўленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замедле́ние ср.

1. (действие) запаво́льванне, -ння ср., замару́джванне, -ння ср.; прыці́шванне, -ння ср.; (состояние) запаво́ленне, -ння ср., замару́джанне, -ння ср.; прыцішэ́нне, -ння ср.; см. заме́длить​ 1;

2. (задержка) затры́мка, -кі ж.; (запоздание) запазне́нне, -ння ср., спазне́нне, -ння ср.;

без замедле́ния без затры́мкі; (немедленно) неадкла́дна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)