заняпа́лы, -ая, -ае.

1. Які прыйшоў ва ўпадак, збяднелы.

Заняпалая ў мінулым гаспадарка.

2. Хваравіты, слабы здароўем.

Заняпалая старая.

|| наз. заняпа́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заняпа́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заняпа́лы заняпа́лая заняпа́лае заняпа́лыя
Р. заняпа́лага заняпа́лай
заняпа́лае		 заняпа́лага заняпа́лых
Д. заняпа́ламу заняпа́лай заняпа́ламу заняпа́лым
В. заняпа́лы (неадуш.)
заняпа́лага (адуш.)		 заняпа́лую заняпа́лае заняпа́лыя (неадуш.)
заняпа́лых (адуш.)
Т. заняпа́лым заняпа́лай
заняпа́лаю		 заняпа́лым заняпа́лымі
М. заняпа́лым заняпа́лай заняпа́лым заняпа́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заняпа́лы

1. прише́дший в упа́док; расстро́енный; оскуде́лый;

2. прише́дший в упа́док, захире́лый, захуда́лый;

3. захире́лый;

1-3 см. заняпа́сці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заняпа́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які прыйшоў ва ўпадак; збяднелы. Лабановіч кожны раз, праходзячы тут, мімаволі зварачаў увагу на гэта месца і на гэту заняпалую карчму з пакрыўленымі сценамі і пагнутым дахам. Колас.

2. Хваравіты, слабы здароўем. Высокі, бялявы тварам, [Алесь] выгадна адрозніваўся ад заняпалага Казюка. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захуда́лый заняпа́лы, убо́гі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

опусти́вшийся прил., перен. (морально) заняпа́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обветша́лый стары́, састарэ́лы; струхле́лы, спарахне́лы, заняпа́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ску́дный бе́дны, мізэ́рны, заняпа́лы, убо́гі; (недостаточный) скупы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зану́длівы, ‑ая, ‑ае.

Пагард.

1. Слабы, заняпалы, непрыглядны. Занудлівы чалавек.

2. Дакучлівы, шкадлівы. Хацелася кінуць млын, Адэлю, дачку і гэтага занудлівага пана, які надакучаў павучаннямі. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заглу́хлы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Які прыціх, перастаў гучаць. Заглухлы тупат коней.

2. Заняпалы, закінуты, запусцелы. На паляне асталося два кусцікі крушыны, заглухлыя ў высокай траве. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)