зану́да

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зану́да зану́ды
Р. зану́ды зану́д
Д. зану́ду зану́дам
В. зану́ду зану́д
Т. зану́дам зану́дамі
М. зану́дзе зану́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зану́да

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зану́да зану́ды
Р. зану́ды зану́д
Д. зану́дзе зану́дам
В. зану́ду зану́д
Т. зану́дай
зану́даю		 зану́дамі
М. зану́дзе зану́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зану́да м. и ж., прост. (о нудном, назойливом человеке) зану́да, нуда́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зану́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Пагард.

1. Пра слабага, заняпалага, непрыгляднага чалавека, жывёліну і пад. Адна цяпер снасціна — вуда, А з вудай ты — паўрыбака: Бярэцца розная зануда. І рэдка.. [зловіш] шчупака. Колас.

2. Пра дакучлівага, шкадлівага чалавека. Пасля бліснула папяроса, і даляцела: — Вунь ён, пісака!.. Яго ўжо абязвечыў нехта... Зануда негабляваная! Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ух межд.

1. (при выражении восхищения, удивления) ух;

2. (при выражении чувства зла, сожаления, недовольства и т.п.) ох;

ух, і зану́да гэ́ты стары́ — ох, и зану́да э́тот стари́к;

3. (при выражении чувства усталости и других чувств) ух, уф;

ух, як го́рача — ух (уф), как жа́рко;

4. (при выражении резкого низкого звука от удара, выстрела) ух;

ух! — разда́ўся глухі́ ўдар — ух! — разда́лся глухо́й уда́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)